Zaterdag 19 juni 2010

Hoewel ik mijn halve jeugd in het Ajax-stadion heb doorgebracht en ik door diverse liefdes ook op latere leeftijd veel met profvoetbal te maken heb gekregen, heb ik tegenwoordig helemaal niks meer met voetbal. Ik vind het saai en vervelend en zonde van mijn tijd. Ook de opwinding van WK en EK en andere toernooien gaat volledig langs mij heen. Maandag heb ik dan ook gewoon doorgewerkt, zij het met de radio aan. En ik doe wel mee met een WK Poule, maar na de lol van het eerste weekend, vanwege een gedeelde 2e plek, is mijn interesse inmiddels tot het nulpunt gedaald.
Mijn zoon daarentegen is een voetballer in hart en nieren. Hij wil dus voetbal kijken. Dus iets zou ik er toch wel aan moeten doen. Zoveel herinner ik me nog wel van vroeger, dat je van een WK-wedstrijd iets bijzonders moet maken. Maar om mijn huis nou te versieren en allemaal vloekende kerels in huis te halen, dat ging me toch iets te ver. Gelukkig bood comedy café Toomler uitkomst. De wedstrijd zou op een groot scherm te zien zijn en diverse comedians zouden commentaar geven. En, weet ik uit ervaring, dat is dan best wel lollig. Ooit hebben Peter en ik een wedstrijd in Toomler bekeken, voorzien van commentaar van als ik het me goed herinner Najib Amhali, Viggo Waas en Peter Heerschop. En, zoals gezegd, dat was leuk.
Gelukkig wilden Peter (formerly known as PT), Saskia, Marion en Massy ook wel mee en vond Mark alles best, als hij de wedstrijd maar mocht zien. Massy bestelde kaartjes, Sas verzamelde Oranje prullaria, Peter legde zijn fotocamera klaar en ik verheugde me op Plukbrood, terwijl ik het voor de rest onmiddellijk weer vergat. Maar natuurlijk werd ik er door de anderen wel weer aan herinnerd en dus verzamelden we ons vanmiddag in Toomler. Marion moest vanwege migraine helaas afzeggen, maar de rest was present.

Helaas was er geen Plukbrood, wat een klein rampje betekent want ik doe een moord voor het Plukbrood bij Toomler. Uit armoede bestelden we maar hamburgers en saté (Massy is altijd tegendraads) en dat was de beste beslissing die ik in jaren heb genomen. Sjees hee wat een verrukkelijke hamburger was dat. Ik at mijn vingers erbij op. Kwam ook misschien omdat het licht uitging vanwege de wedstrijd :-).

Peter bleek zich nogal wonderlijk uitgedost te hebben, in een oranje met rood/wit/blauwe blouse, met oranje Vuvuzela, oranje sokken en naar ik vermoed, maar dat heb ik natuurlijk niet bekeken, ook een oranje onderbroek.

Ik heb Peter overigens onmiddellijk verboden de Vuvuzela te gebruiken. Gelukkig kreeg ik daarin steun van Jan Jaap van der Wal wiens eerste woorden ongeveer waren: "En die kuttoeters wil ik hier niet horen!" :-).

Mark had zijn Nederlands Elftal T-shirt aan en een oranje hoed op, maar ja hij had een excuus. Hij is 12. Hij wel. Peter is 40 :-).

Sas en ik hadden ons ingehouden. Sas had slechts een blouse in oranje tinten aan. Nou ja, ze had natuurlijk nog wel meer aan, maar oranje-technisch bedoelde ik.

Ik zelf had een Beessie in mijn haar en een oranje stola om. Geen flauw idee hoe ik daar aan kom, maar ik vond 'm in een tas die ik nog had uit '88 denk ik. Anyway. Er zijn geen foto's publicabel van mij. Ik zag er heel raar uit vanmiddag, zag ik op de 2 foto's waar ik zelf op stond. Niet een bad hairday, nee een bad face day. Zo niet Massy. Dat was ons eigen Bavariameisje (volgens mij hét woord van 2010). Gehuld in een niets onthullend oranje niemendalletje stal ze de show van de middag. Not. Want Massy bemoeide zich niet met het voetbal. Die deed gewoon net of ze naar een theatervoorstelling ging. Kortom, Massy was in haar gewone (schattige) outfitje. Oranje is niet haar kleur. Al had ze voor de zekerheid een oranje pompoentje om haar pink gebonden. Voor het geval er een dress code was :-).

Sas is een gezellig huiselijk tiepje en besloot de inrichting van Toomler aan te passen aan de gelegenheid. Ze had de vlag van het Nederlands Elftal meegenomen en, niet gestoord door enige kennis van het vlagprotocol, drapeerde ze de vlag over de tafel alsof het een oudhollands perzisch kleedje was.

Owen Schumacher, Jan Jaap van der Wal en Nico van der Knaap bleken de comedians te zijn die ons van bijzonder geestig commentaar voorzagen. Errug grappig. Vooral het "niets aan de hand", zodra de Japanners de bal hadden, is mij bij gebleven. Je had er bij moeten zijn. Ter plekke was het errug lachwekkend. De eerste helft was saai, boring en vervelend. Maar dat hoef ik u niet te vertellen. Echter, met het commentaar van de comedians was het erg grappig. Ik heb me maar heel af en toe zitten vervelen.

De tweede helft was leuker (die goal leverde weer wat punten op in de WK poule). De uitermate geestige Kees van Amstel versterkte het commentatoren team en herhaalde tot 2x toe grappen die in de eerste helft al gemaakt waren. Dat waren de grappigste 2 momenten van de middag. Ik heb verschrikkelijk gelachen. Wat Mark overigens stoorde, hij acht voetbal een ernstige zaak waar niet om gelachen dient te worden :-).
Mijn mening over voetbal is niet veranderd vanmiddag. Maar als ik dan toch naar voetbal moet kijken, dan toch het liefst op deze manier. Het was een geweldige middag!