Woensdag 29 juni 2005

Foto's van de bruid en bruidegom kan ik jullie helaas, niet bieden, maar troost jullie dan maar met foto's van Peter en mij als aankleedpoppen. Volledig opgedirkt, met stropdas (hij) en blingbling (ik).

Dinsdag 28 juni 2005

Maud is vandaag getrouwd met Hans in een prachtige, door hen zelf geregisseerde, indrukwekkende ceremonie. Ik was getuige, wat ik een ontzettende eer vond.
Bloednerveus was ik. Maud en Hans hebben zo hun eigen ideeën over hoe hun trouwdag moest verlopen (absoluut geen standaardbruiloft dus) en ik had ook enige taakjes toebedeeld gekregen. Taakjes, die onderdeel uitmaakten van één van de ceremonieën die ze uit verschillende culturen hadden overgenomen. Ik was als de dood dat ik iets verkeerd zou doen.
Maar gelukkig ging alles goed. Maud en Hans keken tevreden en gelukkig en hebben volgens mij echt de dag gehad waarover ze gedroomd hadden.
Ook spannend was de introductie van míjn grote liefde in de familie. De afgelopen jaren heb ik hem, behalve voor ouders en zusters en zwagers, aardig weten te verbergen. Om niet te zeggen dat hij zich gedrukt heeft bij werkelijke elke familie-aangelegenheid :-). Maar vandaag kon hij er niet onderuit: hij werd voorgesteld aan mijn artistieke tantes, interessante oom en dierbare neven. Ook dat verliep succesvol. Tuurlijk. To know him is to love him :-).
Het was dus een geweldige dag vandaag. Ik houd niet van bruiloften, maar als het dan toch moet, dan graag op deze manier (en op deze locatie, de kleine Arena in Amsterdam). Ik ben trots op mijn zusje en zwager dat ze dit allemaal zo bedacht hebben. Jemig, trouwen kan toch best wel mooi zijn. En nee, van een bruiloft komt geen bruiloft!

Maandag 27 juni 2005

Dit weekend stond een bericht op teletekst dat in Amsterdam Zuidoost een man vrouwen ongevraagd en vooral ongewenst tongzoent. Op metrostations tikt hij de vrouwen aan op de rug en als ze zich omdraaien steekt hij zijn tong in hun keel. Gatver! Zeven vrouwen hebben inmiddels aangifte gedaan en bij één vrouw is zijn DNA-materiaal uit de bek gevist. Waar de moderne techniek al niet voor staat...
De redactie van teletekst had een typfout gemaakt. In plaats van getikt stond er gelikt. Waardoor de vrouwen dus van achteren gelikt werden en vervolgens gezoend. Haha, dat lijkt me een moedwillige vergissing die ze voor plaatsing vergeten zijn te herstellen.
Allemaal leuk en aardig, ware het niet dat ik dezer weken af en toe naar een ander gebouw in Zuidoost moet voor diverse SAP-workshops (hi Petra). En vanwege de gratis verkegen Zuidoost-pas (in verband met wegwerkzaamheden proberen ze me te paaien om voor mijn woonwerkverkeer gebruik te maken van het openbaar vervoer, de grapjassen) doe ik dat dus vaak per metro. Of deed. Want erg happig ben ik er niet meer op om naar een metrostation te gaan, dat begrijpt u.
De seriezoener heeft wel tot hilarische taferelen geleid op het werk. Elke collega die met de metro ging was verdacht. Bovendien hebben we scenario's bedacht om de seriezoener af te straffen. Waarbij het oude vrouwtje met het kunst-klapper-gebit toch wel veruit favoriet was :-).
A.s. donderdag laat ik me door een mannelijke collega begeleiden in de metro. En ik heb hem toegezegd dat alles wat mij gaat gebeuren op dat perron, hem ook zal overkomen. In de hoop dat hij dat dermate afschrikwekkend vond, dat hij me ook werkelijk gaat beschermen tegen ongewenste tongen. U hoort nog van mij, als het niet goed afloopt. Voor de zekerheid denk ik dat ik even een scheermesje onder mijn tong verstop. Mocht iemand toch op het idee komen zijn tong in mijn mond te proppen. Ha, God (in dit geval Braun of Wilkinson) straft direct!

Donderdag 23 juni 2005

Okee, het is definitief gebeurd. Ik ben verworden tot .... vrouw. Het is echt heel erg, maar ik heb vandaag weer 2 paar schoenen gekocht. En ik ben er helemaal blij mee.
Peter moest even naar de Bristol, schoenen voor de bruiloft kopen. En natuurlijk vertrouw ik hem wel, maar in dit geval leek het me beter enige supervisie toe te passen. We're talking Bristol here. Je weet maar nooit waar hij mee thuis komt :-).
Éen stap over de drempel van deze hemel voor vrouwen met een net verkregen schoenen-fetisj en ik was in één klap mijn teveel aan mannelijke hormonen kwijt. Drie stappen in de Bristol en ik was de supervisie vergeten.
Resultaat: twee prachtige Manolo B-rip off's voor 45 eurootjes. Geen geld voor zulke schoonhedelijke muiltjes:

Uiteindelijk heeft Peter ook nog schoenen gekocht. Psies diegene die we op het oog hadden.

Enne....voor degene die zich afvragen of ze gemist hebben dat de postcodeloterij-hoofdprijs in Amsterdam gevallen is, nee helaas. Maar ik heb wel een extraatje van mijn werkgever gehad. Als goedmakertje voor het feit dat de 14e maand is afgeschaft. Goedmakertje is nog niet helemaal op, maar als ik zo doorga..... :-)

Woensdag 22 juni 2005

Ik begin een nieuwe verslaving te ontwikkelen. Ik ben dol op alles wat glimt!

Dinsdag 21 juni 2005

Ik heb ze! Bling Bling Manolo Blahniks! Nou ja, sort of. Het zijn natuurlijk ongelooflijke ripp-offs. Maar in tegenstelling tot het origineel kostten deze slechts 28 eurootjes!

Ik voel me so Sex and the City!

Zondag 19 juni 2005

Maud heeft het veel beter aangepakt dan jullie allemaal. Zij had door dat ik elke keer als ik haar zag over haar geweldige kapsel begon. En zij had door hoe ze mij bij haar kapster moest krijgen.
Dus toen ik gisteren bij haar kwam om een bling bling ketting te lenen voor bij mijn outfit voor haar huwelijk, zei ze tegen me: "Zullen we zo even langs mijn kapster lopen? Kun je eens van haar horen wat zij met jouw haar zou doen". Ach, het klonk zo onschuldig. Dus ik dacht, waarom ook niet.
De kapster, Petra, leek al van mijn bestaan af te weten, hetgeen mij bevreemdde maar waar ik verder niet over nadacht. Verder zei ze precies wat ik wilde horen, namelijk dat ponny niet handig is bij lang haar omdat je dan gauw krijgt dat je op 1 hoofd 2 verschillende kapsels krijgt. En dat lang haar bij me past, maar dat er dan wel een model ingeknipt moet zijn.
Alsof er iemand voor ingehuurd was kwam een klant vragen of Petra tijd had om haar even tussendoor te knippen. Ik keek Maud aan en zij zei: "Wij waren het eerst". En ik knikte bevestigend. Huh? Ik was toch helemaal niet van plan om me te laten knippen?
Voor ik het wist werd ik naar de washoek gedirigeerd. Alwaar ik op een krukje ging zitten. Maar nee, dat was niet de bedoeling. Dat was de plek van de kapster. Ik mocht op de daarvoor bedoelde bank gaan liggen. Liggen????? Ja, liggen. De ultieme ontspanning!
Een half uur later had ik een geheel nieuw kapsel. En ik was er helemaal blij mee. En Maud ook. Die vervolgens opbiechtte een en ander al bekokstoofd te hebben met de kapster. Tsssss.....
Dankzij mijn contactlenzen, de nieuwe kleren die ik de afgelopen maanden gekocht heb en de bijna 4 kilo die ik inmiddels ben afgevallen, ga ik morgen geheel make-over-ed naar mijn werk. Ik vraag me af of ze me herkennen. Maar een ding is zeker: ik wil echt NOOIT meer iets horen over een total make-over. This is it. Verder ga ik niet!

Donderdag 16 juni 2005

Er moest dus een belofte ingelost worden. En dat zo'n 750 km van huis.
Afgelopen maandag vertrokken we daarom richting Denemarken. Mark mocht zijn vriendje Jesse meenemen en ik mijn vriendin Kitty, who happens to be de moeder van Jesse. Kwam dat even goed uit!
Maandag om 3 uur kwamen we aan in een koud en vochtig Denemarken, dankzij de hulp van Wereldwijf Mio, f.k.a. Snolletje. Wereldwijf is inmiddels zeer gewild; dezelfde avond hing Kitty nog met manlief aan de telefoon dat ze haar ook wilde hebben!!
Aan het diner wist de ober (die de volgende dag ook tuinman bleek te zijn) te vertellen dat het de volgende dag droog zou zijn en woensdag zelfs 29 graden zou worden. Yeah Right. Schoenmaker houd u bij uw leest. Of breng ons in dit geval wat brood.
De volgende ochtend drupte het nog steeds. Reden nummer 1 om sjaggie te worden. Of eigenlijk reden nummer 2, want ik was, ondanks bijna 10 uur slaap nou niet bepaald fit wakker geworden. Even blijven liggen dus maar, laat Kitty eerst maar douchen. Dát had ik nou niet moeten zeggen. Binnen een paar minuten lag ik weddenschapjes met mezelf af te sluiten wat eerder zou gebeuren: Kitty uit de badkamer of ik overgeven. Na nog enkele seconden besloot ik Kitty te waarschuwen dat ze maar beter kon verschijnen. Which she did. En dat was maar goed ook, gezien de inhoud van de wcpot enige momenten later. Gatverdamme. En het wordt nog veeeeel viezer.
Kitty besloot alleen te gaan ontbijten met de jongens. En ik ging terug mijn bed in. Maar niet voor lang, want al snel bleek ik geen controle meer over een bepaalde spier te hebben. Een redelijk essentiële spier, mag ik wel zeggen, als je niet van troep houdt.
Ik pendelde heen en weer tussen wc en bed. En bedacht me dat ik, als ik Kitty was, verschrikkelijk zou balen als de situatie omgekeerd was. En besloot dat ik haar dat niet aan kon doen. Ik moest me vermannen en mee naar Legoland.
Trillend op mijn benen (en 41 jaar!) en voorzien van 4 rollen wcpapier strompelde ik het park in. Maar de buitenlucht deed me goed en ik knapte wat op. En ging zelfs mee de eerste attractie in. Een onschuldig lijkend mijnentreintje. Het ritje duurde gelukkig net niet te lang, ik kon meteen door naar het eerste toilet.
Zo heb ik de rest van de dag alle toiletten in Legoland gehad. Er moet inmiddels een buikgriepvirus uitgebroken zijn in heel Scandinavië, aangezien de bezoekers van Legoland vooral Zweeds en Deens waren. Met name die ene bezoeker die besloot mijn waterflesje mee te nemen, zal daar nog lang spijt van gehad hebben, gok ik :-).

Ons humeur knapte langzamerhand wat op, mede onder invloed van het uitkomen van de belofte van de ober van gisteravond. De zon begon te schijnen! Waarop Kitty besloot de regenjas van Jesse weg te gooien. Wat ik behalve decadent ook de goden verzoeken vond.

Mark had inmiddels reuzelol. Want Jesse en hij mochten om 12.00 uur autorijden. En daar kwamen we natuurlijk voor! Eerst kregen ze theorielessen, om vervolgens het praktijkexamen af te leggen. Met glans geslaagd natuurlijk, allebei.

Kitty, de krent, wilde onze kinderen nog een rijbewijs ontzeggen omdat we daar 50 kronen (ca € 6,50) voor moesten neerleggen. Maar toen ik haar wees op de wel heel bijzondere pupillen van de jongen achter de kassa, was ze opeens om. Hij had kattenogen, dus verticaal ovalen pupillen. Dat vond Kitty reuze opwindend. Mazzel voor Mark en Jesse :-).

De rest van de dag heb ik heen en weer gelopen tussen de verschillende attracties en de verschillende wc's. Waarbij opgemerkt mag worden dat de wc's bijzonder schoon waren (ook als ik er al geweest was) en dat ze gelukkig gratis waren. Dat scheelde toch gauw zo'n kroontje of 1000 in mijn geval.

Al met al hebben we toch hartstikke leuke dagen gehad. Kitty blijkt, als ze hormoondag heeft (zij ook!) een bijzonder gewild object om na te doen te zijn en ik blijk daar talent voor te hebben. Dat leverde bijzonder komische situaties op, met name 's nachts, als de kinderen sliepen. Uren hebben we liggen praten en liggen lachen. Afgewisseld met hele serieuze gesprekken.
Kortom, een gouden midweekje was het. Helaas waren de drie dagen erg gauw om. Maar gelukkig hebben we de foto's nog. Voor zover die door de censuur heen kwamen :-).
En toen we wegreden woensdagmiddag, richting huis? Toen was het ongeveer 29 graden. Die ober was dus niet alleen ober en tuinman, maar blijkbaar ook weerman!

Zondag 12 juni 2005

Twee jaar geleden was ik met Mark en mijn ouders naar Legoland in Denemarken. Ik heb me suf gezocht naar digitale foto's van die geweldige dagen, maar ik vermoed dat ik mijn digitale camera toen nog niet had (hoewel ik een paar dagen later naar Barcelona ging mét digitale camera, dus dat is verdacht....).
Mark had toen, we spreken dus nog steeds over 2003, in een folder gezien dat er autootjes waren die bestuurd werden door kinderen. Dát leek hem geweldig, dát wilde hij ook. Groot was dan ook de teleurstelling toen bleek dat de minimumleeftijd voor die attractie 7 jaar was. Hij was pas 5 en keek heel beteuterd. Maar ondanks zijn enorme teleurstelling bleef hij opgewekt en vrolijk. Dit heb ik beloond met de belofte dat we terug zouden komen als hij 7 was.
In de jaren daarna heeft Mark me hier nog een aantal keren aan herinnerd. Tot een maand of 4 geleden. Ik vond dat ik me aan de belofte moest houden en heb Kitty gechanteerd met me mee te gaan. Kitty liet zich min of meer vrijwillig (met een beetje hulp van echtgenoot Jack) chanteren en het gevolg is dat we morgenochtend heel vroeg vertrekken richting Denemarken, waar het tot mijn afschuw slechts 13 graden is.
Ik heb er erg veel zin in, al zie ik, u kent me, natuurlijk 1000 beren op de weg. Op zich niet ondenkbaar trouwens, bedenk ik me nu, in Denemarken. Woensdagavond laat komen we terug. U hoort van mij.

Zaterdag 11 juni 2005

Peter heeft het nodig gevonden zich in te laten met een andere dame. Er zijn gebieden waar ik duidelijk tekort schiet (dat kunnen ook voormalige lovers bevestigen) en dus besloot Peter die vaardigheden maar elders te zoeken.
Nou ben ik redelijk open minded, maar dit ging me toch echt te ver. Want klaagt Peter niet al jaren dat wij (vrouwen) allemaal tekort schieten op dit gebied? En toch is het eerste de beste snolletje dat hij op internet tegenkomt (ik had het kunnen weten) al beter dan ik. Yeah Right.
Toen ik erachter kwam, heb ik het zo eens een dagje aangekeken, overwegend hoe zoet mijn wraak zou zijn. Het duurde niet lang dat ik besloot gewoon maar precies hetzelfde te doen. En dan niet met de eerste de beste kerel (want die zijn uiteindelijk toch allemaal één pot nat), maar gewoon ook met een vrouw. Eén keer moet de eerste keer zijn, toch?
Nou ga ik a.s. maandag een paar daagjes weg met Kitty (met Mark en Jesse) en het toeval wil dus dat ik al geboekt had. Eén hotelkamer met z'n vieren, waarbij Kitty me dus al maanden aan mijn kop zeurt dat ze met mij in 1 bed wil. Opmerkelijk, maar volgens haar heeft dat te maken met de bewegelijkheid van Jesse (ook 7 btw). En die hotelkamer staat helemaal in Grindsted, ergens in het midden van Denemarken geloof ik.
De timing was dus perfect, kun je wel zeggen. Ik gaf Peter de opdracht mij ook zo'n mokkel aan te schaffen en zo gezegd, zo gedaan. Het kost wat, maar dan heb je ook wat. Gisteren is ze gearriveerd, dus tussen mijn nieuwe liefde Lax (RTL 4, 21.30 uur) en mijn oude liefde NYPD Blue (Nederland 1, ca 23.00 uur) door heb ik haar even uit zitten testen. Ze is prachtig en doet precies wat ik zeg! Daar houd ik van!
Vandaag ga ik haar in de praktijk uit testen. Ze komt uit België dus ik verwacht nog wel wat rare aanwijzingen. Zo weet ik bijvoorbeeld al dat ze op de snelweg steeds zegt: Houd de linkerbaan aan. Echt een vrouw, autorijden kan ze niet. Maar ze bedoelt daarmee dat je niet de afslag moet nemen. Het is even wennen, maar als je dat eenmaal weet, hoor je het niet eens meer. Aldus Peter, die zeer verguld is met zijn Katja, zoals hij haar gedoopt heeft. Voorlopig blijft mijn navigator even Snolletje heten. Als ik terugkom uit Denemarken hoort u hoe goed ze echt bevalt en of ze mag blijven!!!

Zaterdag 4 juni 2005

We hadden de keuken ingenomen. "We" zijn de vriendinnen van Kitty, die jarig was vandaag. Normaal gesproken is de keuken van de mannen, met het oog op de ijskast. Waar het bier in ligt. Dat ze daar maar zo min mogelijk moeite voor hoeven te doen, dat idee.
Maar vandaag joeg Monique alle mannen de keuken uit, door steeds maar weer te beginnen over een total make over voor mij. Zij ook al, zucht. Die mannen waren niet geboeid (gek he?) en vluchtten naar de tuin.
Nadat mijn haarcoupe besproken was, kwam het gesprek opeens op schaamhaar (ik begrijp de associatie ook niet helemaal). Wat so 5 minutes ago bleek te zijn. Schaamhaar is uit. Schaamhaar is niet meer. Schijnt 't. Bij de moderne vrouwen op het feestje in ieder geval. Zelfs het bekende streepje kan echt niet meer.
Shocked was ik. En ervan overtuigd dat mijn (normale) vriendinnenkring daar heel anders over dacht. Die gaan niet als kleuters door het leven, meende ik.
Twee uur lang hebben we erover gesproken. Twee uur! En elke man die het waagde de keuken in te lopen, moest uitgebreid verslag doen van de "haarcoupe" van zijn vrouw. Dat die kerels daar überhaupt antwoord op gaven, verbaasde mij al. Maar ze deden het zelfs met plezier, de meesten althans. Bovendien werd mij vriendelijk verzocht een sms-enquete onder mijn vriendinnen te houden. Which I did. Kwamen nog verrassende antwoorden uit. Maar gelukkig heb ik ook nog normale vriendinnen :-).
Op een gegeven moment bleek dat niet alleen de moderne vrouw, maar ook de metro-man zich hoorde te scheren. Overal. De rug (ok, daar kan ik inkomen), onder de oksels, in de schaamstreek. Gatverdamme. Ik zou spontaan weer single worden als mijn kerel zich zonder haar durfde te vertonen. Jakkes. Als ik het met een kleuter zou willen doen, zou ik wel een (nog) jonger exemplaar zoeken.
Voor mij verliest een man spontaan al zijn uitstraling op het moment dat hij een scheerapparaat ter hand neemt, tenzij hij daarmee gewoon zijn gezicht bewerkt. Een paar dames op het feestje dachten daar heel anders over. Ik kijk opeens heel anders naar die kerels. En vraag me af hoe ze in godsnaam de voetbalkleedkamer overleven.
Wat mij nog het meest intrigeert, is waar deze trend in godsnaam vandaan komt. Ik heb hier nog nooit wat over in de Libelle gelezen. Of had ik dan toch me in de ViVa moeten verdiepen?
En waar heeft de metroman gelezen dat hij kaal moet worden? In de Voetbal International of de Autokampioen????? Of is dat nou waar ze al die jaren al over staan te lullen (let op het geestig woordgebruik in deze :-) in de keuken?
Anyway.....de uitdrukking Total Makeover heeft een geheel nieuwe betekenis gekregen vanavond.

Ik vond hier een foto van het geweldige roze jasje:

Niet zo'n duidelijke foto, maar beter iets dan niets! Op genoemde link staat ook een leuke "recensie" overigens.