Woensdag 25 februari 2009

Zolangzamerhand begint mijn huisje steeds meer op een AEDM museumpje te lijken. Waar je kijkt, hangen foto's, posters, hangpennen, Lenny Pennies (nou ja, 1 maar natuurlijk), canvasdoeken, cd's, boeken en meer verzamelstukken die ik de afgelopen 10 jaar om me heen verzameld heb.
Dat heeft ook nadelen. Want daar wordt een mens hebberig van. Het kan natuurlijk niet zo zijn dat zeldzame verzamelstukken mijn neus voorbij gaan. Natuurlijk gaan ze dat soms wel, want tot nu toe heb ik nog geen één loting van de AEDM Gastenboek Alliantie mogen winnen. Dus dat cdtje hangt vast heel mooi bij Marcia thuis en het kunstwerk bij Laura. Okee, toegegeven, Helene heeft de Grote Foto van Paul aan mij in bewaring gegeven, dus die staat bij mij. En het Eerste Exemplaar van Nachtmuziek ligt ook nog steeds bij mij. Ingepakt in bubbeltjesfolie, want ik ben als de dood dat er wat mee gebeurt. Ik mag hem in april overhandigen aan Miranda. Of laten overhandigen. Dat laat ik nog even in het midden :-).
De afgelopen jaren is het me gelukt om vrijwel alle AEDM singles te verzamelen, inclusief enkele promotiesingles. Die koop ik dan voor veel te veel geld op Marktplaats. Dat is in feite een stomme bezigheid. Want je bent kortstondig even heel erg blij met je nieuw verworven verzamelstuk, maar daarna kijk je er nooit meer naar. Maar het is meer het idee. Weten dat je verzameling compleet is. Wat nooit gaat lukken overigens, dankzij de "stomme" actie tijdens de Maaiveld-tour, waar tijdens ik geloof 12 concerten cdtjes ter plekke gebrand werden die je dan kon kopen. Per concert kon je kiezen tussen 6 nummers, waarvan er dan 2 op je cd gebrand werden. Per concert had je geloof ik 6 verschillende combi's, maal het aantal concerten is veel te veel geld. Ik heb geloof ik een stuk of 12 van die cd's, maar dus lang niet allemaal. Killing voor verzamelaars, zulke acties :-). Maar wel erg leuk, dat dan weer wel.
Eergisteren, tegen middernacht, werd op Marktplaats een gouden cd-plaat van Naar Huis aangeboden. Dat is een van de eerste (en een van de beste cd's) van AEDM. Bovendien, een gouden plaat, die had ik nog niet :-). Ik wilde hem! Dus bood ik meteen een smak geld. Om de volgende ochtend een mailtje te krijgen dat die smak toch echt niet genoeg is. Nee, duh, ik had niet anders verwacht. Maar om nou meteen mijn maximum te bieden vond ik ook zo wat. Ik mailde terug dat ik dit verzamelstuk toch heel graag wilde hebben en vroeg hem wat hij er voor wou hebben. De verkoper antwoordde: "Een stuk meer dan jij nu biedt, maar ik hou je op de hoogte". Zowaar een sympathiek mailtje.
Ondertussen zag ik op Marktplaats de prijs fors oplopen. Tegen het eind van de middag werd er 200 euro geboden, ver boven mijn laatste bod. Ik besloot dat ik er niet meer dan 250 euro voor wilde betalen. Niet dat ik verwachtte dat dát bod geaccepteerd zou worden, maar wie niet waagt wie niet wint, als je nee hebt kun je ja krijgen en meer van dat soort gemeenplaatsen. Dus ik stuurde nogmaals een mailtje met mijn ultieme bod. Ik hoorde niks, tot ik weg moest om naar een afspraak te gaan.
Terug van mijn afspraak heb ik nog wel zitten chatten en zitten surfen, maar ik vergat mijn mail te openen. En dus ontdekte ik om half 12 's avonds dat mijn bod geaccepteerd was!!! De verkoper vroeg of ik hem meteen wilde bellen. Dat vroeg hij om 20.05 uur. Shit hee, 5 minuten nadat ik van huis was gegaan. Oh, wat baalde ik. Ik surfde naar Marktplaats en constateerde dat het hoogste bod op 400 euro stond. Ooh welk een ellende. Wat vond ik dat zielig voor mezelf!
Ik stuurde toch nog maar even een mailtje, dat het iets te laat was om te bellen, maar dat ik hoopte dat ik niet te laat was. En ging naar bed, mezelf moed in sprekend. Tenslotte zijn er nog wel een paar aardige mensen op deze aardbol. Aan de andere kant begreep ik ook wel dat die verkoper natuurlijk zoveel mogelijk geld voor de Gouden Plaat wilde hebben.
Vanmorgen heb ik op mijn nagels zitten bijten tot precies 9 uur. Toen vond ik dat ik hem wel kon bellen. Het was immers een doordeweeksedag. Ik kreeg zijn voice mail en sprak die in. Hij klonk erg sympathiek en ik kreeg weer een beetje hoop, wat natuurlijk nergens op sloeg. Tien minuten later werd ik teruggebeld. En de schat meldde me, dat de biedingen op Martkplaats weliswaar opgelopen waren tot 400 euro, maar dat hij mijn bod nou eenmaal geaccepteerd had en dat hij een man van zijn woord was. Wat een geweldige man! Zo vanzelfsprekend is zo'n houding tegenwoordig niet meer. Als hij op dat moment voor me had gestaan had ik hem gezoend!
En zo kwam het dat Mark en ik vanmiddag naar IJsselstein reden, alwaar we de Gouden Plaat hebben opgehaald. Ik ben er echt dol en dol blij mee. Natuurlijk moet het een prominente plaats in mijn huis krijgen, zodat ik er elke dag even naar kan kijken, maar waar weet ik nog even niet. Daar moet ik nog even goed over nadenken. Vooralsnog staat ie naast De Grote Foto van Paul. En ik vrees dat Brood (een litho van Herman Brood) het veld moet ruimen. Dat wil zeggen moet uitwijken naar een iets minder prominente plek. Oh wat een heerlijk luxe probleem dat ik geen muren meer over heb. Behalve dan in mijn wc. Misschien toch daar maar dan? :-)

Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen. Ik ben een drop out. Een Landmark Drop out. En ik ben er niet trots op. Want ik ben een doorzetter, normaal gesproken. Opgeven komt, behalve misschien wat relaties betreft, niet in mijn woordenboek voor. Getuige mijn VWO-diploma, waar ik 12 jaar over gedaan heb, maar uiteindelijk wel gehaald heb!
Afgelopen vrijdag begon de advanced course. Een vervolg op het Forum dat ik in december gedaan heb. Het Forum ging over het verleden, de advanced course zou over de toekomst gaan. Zo had ik begrepen althans.
Bij de inschrijving van de advanced course had ik een 2e formulier gekregen dat ik had moeten opsturen naar Landmark. Daarop moest je alle gegevens invullen die ze allang van me hadden (immers, het was een vervolgcursus) en je moest erop aangeven wat je hoopte te bereiken in de vervolgcursus. Toegegeven, ik heb het niet ingevuld. Toen de seminars 24 uur van te voren werden afgezegd, was ik zo boos dat ik helemaal geen zin had om een formulier in te vullen. Vervolgens heeft Landmark me elke dag gebeld waar het formulier bleef. Ze geven echter hun nummer niet mee als ze bellen en aangezien ik geen gesprekken aanneem als ik niet weet wie het is, heb ik ze nooit gesproken. En uit kinderachtige rebelsheid heb ik ze niet teruggebeld en ook niet het formulier ingevuld. Nou dat heb ik geweten.
Toen ik gisterenmorgen aankwam lag er geen naamplaatje klaar voor me. Omdat ik al laat was (niet té laat), wilde ik gewoon in de zaal plaatsnemen, maar dat werd me verboden. Zij hadden mijn inschrijvingsformulier ontvangen én mijn cursusgeld, dus ze konden weten dat ik zou komen. Maar hun smoes was dat, omdat ik dat 2e formulier niet ingevuld had, ze niet wisten of ik kwam. Wat een onzin. Zo miste ik het eerste kwartier.
Tijdens een korte onderbreking kwam iemand van Landmark naar me toe om te vragen wat mijn 06-nummer was. Ik gaf als antwoord dat ik dat liever niet gaf, omdat ik na deze cursus niet meer gebeld zou willen worden door Landmark. Ik had me namelijk al voorgenomen dat ik alleen nog de Advanced Course wilde doen. Degene die Landmark bij mij geďntroduceerd heeft mij had verteld dat als je duidelijk genoeg bent, ze dan echt niet hun voet tussen de deur zouden zetten. Dus leek het me handig duidelijk te zijn. Vriendelijk, maar duidelijk.
Twee uur later, tijdens een pauze, werd ik op het matje geroepen bij de Forumleidster. Dat ze het schandalig vond hoe ik de medewerkster van Landmark had behandeld en dat zij dat niet accepteerde en dat ik het maar compleet moest gaan maken met dat meisje. Ik was stomverbaasd. Ik had heel ff geen flauw idee waar ze het over had, dacht nog heel even dat ze me aanviel op het logje dat ik 12 januari heb geschreven, maar het bleek te gaan over mijn vriendelijke maar gedecideerde opmerking dat ik mijn telefoonnummer niet wilde geven. Ze ging belachelijk tekeer tegen me. Toen ik er eindelijk tussen kon komen, gaf ik aan dat het enige dat werkelijk gebeurd was, was dat ik had gezegd dat ik niet meer gebeld wilde worden. En dat alles wat zíj er nu van maakte háár interpretatie was. Precies dus wat ik in het Forum van haar geleerd had en waar ik de afgelopen 2 maanden zo veel aan gehad had. Maar in plaats dat ze uitbarstte in een vreugdedansje omdat ze een leerling voor zich had die het geleerde zo duidelijk opgepikt had, werd ze nóg giftiger. En ze beet me toe, dat het niet de bedoeling was dat ik nu even Forumleidstertje ging spelen tijdens dit gesprek. Zucht. Dit is nou precies waar ik moeite mee heb met Landmark-adepten. Aanmerkingen worden niet getolereerd.
Er werd mij niet al te vriendelijk verstaan gegeven dat ik me diende te committen aan wat Landmark voorstaat en dat als ik nog 1x liet merken geen kritiekloze volgeling te zijn (okee, mijn interpretatie, ik geef het onmiddellijk toe), ik wat haar betrof kon vertrekken en dat ze me met liefde mijn 635 euro zou terugbetalen. Ha! Die sloeg ik op op mijn harde schijf!
Zoals ik hier al eerder schreef is een belangrijk onderdeel van het Forum in Landmark-taal "Enrollment". Je belt iemand op met wie je wat af te sluiten hebt. Zonder daarmee aan te geven dat je eventuele daden van die ander goedkeurt, geef je aan dat je die ander vergeven hebt voor wat er ook gebeurd is (kan iets kleins zijn maar ook bijvoorbeeld iets als verkrachting). Immers, het gaat er niet om wie er gelijk heeft. Boos blijven om wat er in het verleden gebeurd is kun je vergelijken met vergif innemen en hopen dat de ander er aan doodgaat. Ofzoiets. En als je het verleden niet afsluit zal het in je toekomst altijd weer inhalen. Dat idee. Goede theorie, ik kon me er wel in vinden.
Maar daar bleef het niet bij. Meer dan eenmaal is ons te verstaan gegeven dat het dan wel de bedoeling is dat je de mensen die je belt ook vertelt wat voor mogelijkheden je ziet voor ze, als ze ook het Forum zouden doen. En de ultieme enrollment betekent dat je ze dan ook meeneemt naar een introductieavond. En dat je dan wel zo enthousiast overbrengt wat het Forum jou allemaal gebracht heeft en hen ook zou kunnen brengen, dat die mensen zich zondermeer opgeven voor een volgend Forum. En daar haak ik af.
Ik heb een vriendin voor wie het Landmark Forum ontzettend goed zou zijn. Ik weet zeker dat ze daardoor minder onzeker zou worden en dat ze daardoor veel spoken uit het verleden achter zich zou kunnen laten. Ik heb haar verteld over Landmark en over hoe geweldig ik het Forum vind. En wat ik aan mogelijkheden voor haar zie. Hartstikke Enrollment dus. Maar daar heb ik het wel bij gelaten. Want als zij niet wil, ga ik haar niet overhalen. Landmark zou nu onmiddellijk roepen dat overhalen helemaal niet nodig is als je het Enrollment gesprek maar op de juiste manier voert. En daar gaat volgens mij iets mis.
Want in het Forum krijg je weliswaar heel erg veel tips over hoe je die gesprekken zou moeten voeren (en hoe niet), maar echt oefenen doe je er niet mee. Niet in de zin van rollenspellen. En zo gebeurde het tijdens het Forum dus dat een meisje haar ex-vriend ging bellen om hem te vertellen dat ze nog steeds van hem hield. Maar omdat zij geen flauw idee had hoe ze dat gesprek moest voeren (was op de 1e cursusdag), liep dat gesprek helemaal mis en zal het hoogstwaarschijnlijk nooit meer goed komen met die jongen. En dat vind ik gevaarlijk. Want dat soort gesprekken hoef je niet met de slager of de groenteman te voeren. Je voert ze juist met mensen die heel erg veel voor je betekenen. En als het dus misloopt, loopt het ook meteen heel goed mis. Vreselijk.
Maar goed....ik had eerlijk gezegd gedacht het hele enrollment verhaal een beetje achter me gelaten te hebben. Immers, we zouden naar de toekomst kijken. Door het verleden afgesloten te hebben hadden we ruimte gecreëerd voor nieuwe dingen. En we zouden in deze advanced leren hoe we die ruimte konden invullen. En daar kwam ik voor!
Maar dat viel dus een beetje (understatement van het jaar) tegen. Want de hele dag werd ons ingepeperd dat we nog meer en nog dieper moesten enrollen. Dat de gesprekken die we tijdens het Forum hadden gevoerd wel leuk waren, maar dat we nu pas toe waren aan het echte werk. Enrollment Superdeluxe dus. En, werd ons letterlijk verteld (geen interpretatie dus): als je hier voor jezelf komt, heb je mooi pech. Je komt voor anderen. Want door anderen te laten zien hoe bijzonder het leven kan zijn als je enrolled bent, word je een buitengewoon mens en dat is dan je toekomst. Waaaaaaaaaaaaaaat???? Hier werd even een flinke streep door mijn verwachtingspatroon gezet. Ik kwam helemaal niet voor anderen. Ik doe genoeg voor anderen. Dit keer kwam ik even voor mezelf. Ik deed deze cursus geheel voor mezelf, voor mijn eigen persoonlijke groei en voor deze ene keer konden anderen mij even gestolen worden.
Tja, jammer voor mij dus, want zo lag het even niet. De groep van 64 deelnemers werd gesplitst in een stuk of 10 subgroepjes. Elk subgroepje koos zijn eigen leider en de opdracht was: laat je leider winnen. En de opdracht aan de leiders was: laat je teamleden winnen. En als finale boodschap kregen we dan ook even mee dat de Advanced Course mislukt zou zijn als 1 van de 64 geen "break through in enrollment" zou behalen.
Aan het eind van de avond kregen we een huiswerkopdracht mee: voer 2 enrollmentgesprekken met mensen in je naaste omgeving waar je iets mee af te sluiten hebt. En dat deze opdracht dus even tussen middernacht en 9.30 uur de volgende ochtend gedaan moest worden. Met andere woorden, omdat ik zo nodig aan mijn persoonlijke groei wil werken, moeten mijn vrienden of familieleden maar wat van hun nachtrust inleveren. Dit voelde zo niet goed. Dit wilde ik niet! Bovendien, ik zou niet weten wie ik zou moeten bellen. De enige met wie ik ooit nog eens zo'n gesprek zou moeten voeren zou mijn ex zijn, maar als ik die nu nog (of de volgende morgen vroeg) zou bellen, zou de oorlog tussen ons alleen maar toenemen, in plaats van ophouden. Die man heeft een babietje van een maand oud, die zit echt niet op levensverbeterende verhalen van zijn ex te wachten op dit tijdstip.
Ik gooide het in mijn subgroep. Maar om nou te zeggen dat ik gehoor kreeg. Nee niet echt. Er werd mij vriendelijk te verstaan gegeven dat ze best begrip wilden opbrengen voor het feit dat ik moeite met enrollment heb, maar dat ik me wel moest realiseren dat het niet de bedoeling was dat ik het subgroepproces zou verstoren. En of ik maar even twee namen wilde geven van mensen die ik zou gaan bellen. Ik gaf de namen op van Massy en PT, twee mensen die allebei minimaal 12 uur slaap per nacht nodig hebben :-). En ik verzon verhalen erbij wat ik nog met ze af te sluiten had. En bedacht me vervolgens dat ik de volgende morgen dan ook met verhalen zou moeten komen over hoe de gesprekken met ze waren verlopen. Zwaar gefrustreerd ging ik naar huis. Dit voelde zo verkeerd. Mijn integriteit stond op het spel. Dit wilde ik echt niet.
Om een lang verhaal kort te maken (kan dat nog dan? zou Kees Prins nu ten berde brengen), na overleg met zowel Kitty als mijn stiefvader Ron heb ik besloten dat dit alles zo tegen mijn gevoel en mijn integriteit ingaat, dat ik beter kon besluiten om er mee te stoppen. En dat heb ik gedaan, hoe verkeerd ook dát voelt. Immers, ik ben geen opgever. Maar ik kan me zo niet vinden in het "spel" dat Landmark voorstaat, dat het echt niet goed zou zijn door te gaan.
Komt nog bij dat ik inmiddels al heel wat gesprekken heb gevoerd met mensen die echt Landmark-adept zijn. In zowel het Forum als de advanced course deden cursisten mee, die het deden als opfriscursus. Die zelf Seminarleiders of Introductieleiders zijn en dus deze cursus voor de 2e of 3e keer deden. Die mensen praten allemaal hetzelfde taaltje. Logisch want in feite is Landmark niet meer dan een taal. Als je kritiek uit op Landmark, pareren ze dat met een verhaaltje dat uit het hoofd geleerd lijkt. Als je vasthoudt aan je mening, krijg je onmiddellijk het verwijt dat je je vasthoudt aan een story (interpretatie), dat je een racket runt (een ervaring uit het verleden je mening laat bepalen) dan wel een troefkaart uitspeelt. En op die manier hebben zij gewoon altijd gelijk.
Het hele idee van het verspreiden van de Landmarkgedachte is zo eng. In het begin kon ik me nog wel vinden in het idee dat als de hele wereld maar "getransformeerd" zou zijn, er vast geen oorlogen zouden zijn. Maar eigenlijk is het heel eng om te bedenken dat de wereld beter zou zijn als iedereen zou denken als de Landmarkaanhangers. Alsof mensen die de Landmarkgedachte aanhangen übermensen zijn. Alsof ze beter zouden zijn dan al die stumpers die nog niet weten hoe buitengewoon ze zouden kunnen worden als ze zich maar aan Landmark zouden onderwerpen.
En zo kwam er een einde aan mijn Landmarkavontuur. Vanmorgen heb ik gebeld om te melden dat ik niet zou komen en dat ik graag het aanbod van de Forumleidster om het cursusgeld terug te betalen aannam. Ik zou teruggebeld worden. Niks meer gehoord, van de Landmarkorganisatie. Alweer so much voor Honour Your Word, ook zo'n Landmark stokpaardje. Wel van 4 van mijn subgroepleden. Die hebben me allemaal gebeld, mijn verhaal aangehoord en hun begrip uitgesproken. Ook zij bleken te worstelen met dezelfde bezwaren, zij het dan niet zo sterk als ik. Het vijfde subgroeplid heeft niks van zich laten horen. Ironisch genoeg was hij zo'n Landmarker die aan opfrissen deed. So much for authenticiteit en groepsgevoel dus blijkbaar.
Ook in deze advanced course heb ik weer iemand leren kennen met wie ik contact hoop te houden. Met haar had ik onmiddellijk een klik, net als tijdens het forum met de 2 meisjes met wie ik inderdaad nog steeds contact heb. Eén van hen zat in mijn subgroepje. En hoewel dit natuurlijk een ontzettend teleurstellend einde is van mijn Landmarkavontuur, ben ik toch blij dat ik het Forum heb gedaan. Dáár heb ik heel erg veel aan gehad. Misschien heb ik er niet van geleerd wat Landmark me zo graag had willen aanpraten, maar ik heb er genoeg uit gehaald om het voor mezelf een zeer geslaagde cursus te noemen. Deze advanced course was een waste of time, waste of money en waste of energy. Echt heel erg jammer................